Keresbino

ΙΣΤΟΡΙΑ

Στο κέντρο της Ύδρας – «αν το υπολόγιζες με μέτρο, δε θα μπορούσες να βρεθείς τόσο κοντά στο κέντρο του νησιού, όσο εδώ», συνήθιζε να λέει ο μοναχογιός Κωστής – μόλις 150 μέτρα από το λιμάνι, εύκολα προσβάσιμο, χωρίς σκαλιά, χωρίς δυσκολία.

Είσοδος με διπλή πόρτα με ρόπτρο σε σχήμα λιονταριού, σφαλιστή με μάνταλο, 250 ετών, με γύψινα διακοσμητικά, στοιχεία αρχοντικού, πάτωμα υδραίικο από φυσικό μάρμαρο σε γκρι και λευκό, ξύλο και «κοκκίνα», κονίαμα αργιλικού χρώματος, χαρακτηριστικό οικοδομικό υλικό των σπιτιών αυτών. Ταβάνι 5 μέτρα ψηλό, ξύλινο. Ενιαίος χώρος ύπνου, εντυπωσιακή σάλα με περίτεχνη διακόσμηση στο αντάμωμα του τοίχου με το ταβάνι.

Τοίχοι φαρδιοί, 90εκ. πάχος, εύκολα διακριτοί από τα κουφώματα των παραθύρων. Πατζούρια ξύλινα εσωτερικά και τζάμι απ’ έξω για το φόβο των πειρατών. Πέτρες, κάποτε πυρακτωμένες χωρίς σταματημό, για τους συνεχείς καλεσμένους, εξέχουσες προσωπικότητες της εποχής αλλά και τους επιστήθιους φίλους και γνωστούς. Μεγάλα υπόγεια για την αποθήκευση των πλούσιων αγαθών του αρχοντικού. Ντουλάπες ξύλινες με καθρέπτες, προσωπογραφίες, αντικείμενα χρηστικά, διακοσμητικά, αγαπημένα των τριών μελών της οικογένειας, εκθέματα-μάρτυρες μίας άλλης εποχής.

Σήμερα, το Κερέσμπινο, το αρχοντικό κτίσμα του 1780 ανακαινίστηκε. Με οικοδόμους Υδραίους, που γνωρίζουν την τέχνη τους και την κρατούν επτασφράγιστο μυστικό. Μ’ επικεφαλής το γηραιότερο – ήταν μόλις 10 ετών, βοηθός τεχνίτης του πατέρα του, όταν η γιαγιά είχε αποτολμήσει μία ακόμη ανακαίνιση – το σπίτι «αποκαλύφθηκε».

Η υδραίικη πέτρα ξύστηκε και αφέθηκε ν’ αναπνεύσει χωρίς περιττά γυαλίσματα. Οι τοίχοι ενισχύθηκαν με προσοχή – με περασμένες ανάμεσά τους πλεξούδες από ξύλο καστανιάς – ξαναδέθηκαν για σωστή στήριξη, με περίσσια χάρη μιας οικοδομικής τεχνικής –τέχνης της περιοχής. Τα ξύλα τρίφτηκαν, οι λάμπες και τα αντικείμενα γυαλίστηκαν. Μπήκαν μελετημένοι φωτισμοί, χτίστηκαν καναπέδες και κρεβάτι. Δημιουργήθηκαν νέοι χώροι, γωνιές, κουζίνα, μπάνιο,WC. Το σπίτι πήρε πνοή, τη νέα του μορφή, και στάθηκε και πάλι έτοιμο για να στεγάσει για λίγο ή περισσότερο, όποιον το επιθυμεί.